Mięśniaki to jedna z najpowszechniejszych chorób kobiecych, ponieważ stanowią one 95% łagodnych guzów narządów płciowych. Są to niezłośliwe nowotwory zbudowane z komórek mięśni gładkich, które nadmiernie się namnażając tworzą guz – mięśniak. Rzadko występują one pojedynczo, zazwyczaj jest ich kilka lub kilkanaście. Gdy jest ich bardzo dużo, macica traci swój fizjologiczny kształt i wielkość, taki stan lekarze nazywają macicą mięśniakowatą.
Na mięśniaki cierpi 20% kobiet po 35 roku życia 50% kobiet miesiączkujących po 50-tce, rzadziej występują u kobiet młodszych, a incydentalnie u tych przed okresem dojrzewania i po menopauzie. Przyczyny ich powstawania nie są do końca znane, ale wiadome jest, że sprzyjają im zaburzenia hormonalne, a konkretniej wysoki poziom estrogenów przy niskim poziomie progesteronu. Zaobserwowano również skłonność do dziedziczenia tej dolegliwości oraz częstsze występowanie u kobiet, które nie rodziły.
Diagnostyka mięśniaków ma najczęściej prosty i nieinwazyjny charakter, ponieważ w większości przypadków wystarczające jest zwykłe badanie ginekologiczne oraz USG endowaginalne.
Leczenie uwarunkowane jest następującymi czynnikami: wielkość i liczba guzów, ich umiejscowienie, szybkość wzrostu, nasilenie objawów, wiek pacjentki, to czy rodziła i czy planuje mieć jeszcze dzieci oraz jej wolę. Zastosować można terapię hormonalną polegającą na wprowadzeniu pacjentki w sztuczny stan menopauzy, usunięcie guza laparoskopowo lub przez laparotomię oraz usunięcie trzonu macicy wraz lub bez jajników i szyjki macicy.
Maks
Za co odpowiada relaksyna?
Relaksyna jest hormonem białkowym cechującym się budową polipeptydową. Organizm wytwarza go podczas ciąży. Wydzielany jest przez jajniki, ciałko żółte, macicę i łożysko. Relaksyna ma wpływ na rozluźnienie więzadeł i stawów. Dzięki temu macica może swobodnie powiększać się, a kanał rodny ma większą elastyczność. Relaksyna jest więc odpowiedzialna za przygotowanie do porodu.
Hormon ten został po raz pierwszy odkryty w 1926 r. Obok estrogenu oraz progesteronu relaksynę uznaje się za jeden z najważniejszych hormonów ciążowych.
Warto zdawać sobie sprawę z tego, że relaksyna jest w stanie na tyle rozluźnić stawy i więzadła, że łatwiej będzie o upadki, zwichnięcia lub inne kontuzje. Hormon aktywuje rozkładanie kolagenu i regulują jego funkcje tak, by zmienić istotę tkanki. Relaksyna sprawia, że kobieta w ciąży ma specyficzne uczucie, jakby była z gumy. Hormon ten uwalnia się również w trakcie cyklu miesiączkowego. Jego obecność w organizmie kobiety na 7-10 dni przed menstruacją ma wpływ na poluźnienie więzadeł, które stają się mniej stabilne i podatne na mikrouszkodzenia.
Dolegliwości okresu przekwitania
Klimakterium i następująca po nim menopauza pojawiają się, gdy przysadka mózgowa zmniejsza swoją aktywność. W konsekwencji jajniki przestają uwalniać jajeczka, co sprawia, że kobieta staje się bezpłodna. Z okresem przekwitania związanych jest szereg uciążliwych objawów.
Należy odnotować, że słowem menopauza określa się ostatnią miesiączkę w życiu kobiety. Jest to próg, który wyznacza okres ostatniej menstruacji, po jakim w przeciągu roku nie wystąpiła kolejna miesiączka. W przypadku, gdyby po roku lub dłuższym okresie miesiączka powróciła, należy niezwłocznie udać się do ginekologa, gdyż może oznaczać to problemy hormonalne oraz być symptomem wielu poważnych chorób.
Sam okres przekwitania przypada nawet na kilka lat przed menopauzą. Podczas klimakterium jajniki stopniowo zmniejszają wydzielanie estrogenów. Przekwitanie nie kończy się wraz z ostatnią miesiączką a może trwać jeszcze nawet przez 5 lat po niej. Podczas tego okresu miesiączki stają się nieregularne, ale bardziej obfite. Błona śluzowa macicy staje się grubsza. Częściej pojawiają się również cykle bezowulacyjne.
Na czym polega prowadzenie ciąży przez ginekologa?
Ciąża jest pięknym, ale jednocześnie bardzo stresującym okresem dla każdej przyszłej mamy. Wiele zmian, które występują wtedy w organizmie kobiety mogą spowodować jej niepokój pomimo tego, iż są całkowicie naturalne. Na przebieg ciąży mogą mieć wpływ nie tylko tryb życia oraz środowisko, ale również stan psychiczny kobiety. Kluczowy jest więc wybór odpowiedniego lekarza. Z wyżej wymienionych powodów ważny jest nie tylko poziom jego kompetencji, ale i umiejętności komunikacji oraz umiejętność wzbudzania zaufania.
Na okres ciąży lekarz prowadzący powinien stać się powiernikiem wielu wstydliwych tajemnic. Między innymi to właśnie od odpowiedniego kontaktu z lekarzem zależeć może zdrowie dziecka. Prowadzący ciążę przy pierwszym spotkaniu powinien przeprowadzić dokładny wywiad. Bardzo ważne jest to, aby nie ukrywać przed nim żadnych faktów na temat własnego zdrowia. Wywiad taki nie powinien ograniczać się wyłącznie do pytań o regularność cyklu czy przebyte choroby. Bardzo ważne będzie ustalenie sytuacji życiowej oraz poznanie szczegółów o wykonywanym zawodzie przyszłej mamy.
Jeśli ciąża będzie przebiegała prawidłowo, wizyty u wybranego przez nas ginekologa powinny odbywać się co około 3 do 6 tygodni.
Wulwudynia – objawy i leczenie
Wulwodynia to choroba, która bardzo utrudnia kobietom życie, a jednocześnie jest przypadłością wstydliwą dla wszystkich, których dotyka. Niestety problemem jest to, że niewielu lekarzy wie o tym schorzeniu i bardzo niewielu potrafi pomóc pacjentce i ulżyć w jej cierpieniu.
Czym się objawia i jak ją leczyć?
Wulwodynia objawia się silnym podrażnieniem sromu, czego efektem jest ból utrudniający często normalnie funkcjonowanie. Utrudnione lub uniemożliwione jest odbywanie stosunków, uprawianie sportów, a w niektórych przypadkach nawet zwyczajne siedzenie na krześle. Pacjentki wyznają, że jest to jak oparzenie, jak małe igły wbijające się w skórę, co może trwać bardzo długo i nie ustępować.
Objawy podobne są do neuralgii nerwu trójdzielnego twarzy, jednak ból występuje w obszarze miednicy.
Niestety, choroba nie jest dobrze znana, nie ma więc metody jej leczenia ani skutecznego środka. W leczeniu wulwodynii stosuje się fizjoterapię, różne farmaceutyki oraz w niektórych przypadkach zabieg chirurgiczny.
Co to jest kriokoagulacja?
Dbanie o zdrowie kobiety jest jednym z ważniejszych kwestii, na jakie należy zwrócić uwagę. Szczególnie kwestia ta dotyczy zdrowia intymnego – z tego powodu regularne badania są niezwykle ważne. Czy w momencie, w którym wykryta zostanie nadżerka, należy się martwić?
Okazuje się, że nadżerka to jedno z najpowszechniejszych schorzeń występujących u kobiet. Nie należy się jednak niepokoić, ponieważ istnieje szybka i bezbolesna metoda jej usuwania: kriokoagulacja, czyli inaczej „zamrażanie” nadżerki. Sam zabieg trwa 10, 15 minut i jest bezbolesny oraz bezkrwawy.
Jest to zabieg najczęściej wybierany przez ginekologów ze względu na to właśnie, że pacjentki dobrze go znoszą i jest zupełnie bezpieczny,. Proces zamrażania nadżerki polega na wywołaniu martwicy powierzchniowych tkanek szyjki macicy za pomocą specjalnego aparatu i posługując się sprężonym azotem. Gaz pochłania ciepło z otoczenia, dzięki czemu obumierają tkanki nadżerki. W przypadkach zaawansowanych stadiów, zabieg powtarzany jest kilkukrotnie aż do całkowitego wymożenia nadżerki.
Wkładka domaciczna – jak i kiedy się ją stosuje?
Dobranie odpowiedniej metody antykoncepcji jest niezwykle ważne. Wpływa bowiem nie tylko na skuteczność danej metody, ale również na samopoczucie oraz komfort stosującej ją kobiety.
Od lat popularnością cieszą się tabletki antykoncepcyjne, jednak obok wszechobecnych pochwał tego środka, słychać także głosy negatywne. Nie da się zaprzeczyć, że metoda ma swoje skutki uboczne oraz niedogodności, a jedna z nich jest takt, iż trzeba o nich pamiętać codziennie, a już jedna pominięta tabletka może sprawić kłopot.
Jednak istnieje opcja, która niweluje ten kłopot. Mowa o wkładce domacicznej. Wkładka domaciczna jest to plastikowy krążek z dodatkiem jonów miedzi lub hormonów. Zakładana jest przez ginekologa w czasie menstruacji raz na kilka lat i przez ten czas działa antykoncepcyjne poprzez zmianę konsystencji śluzu oraz plemnikobójczo. Władki z dodatkiem hormonów działają podobnie do tabletek antykoncepcyjnych.
Idealnie nadaje się dla tych kobiet, które nie mogą przyjmować doustnych środków. Wkładki z dodatkiem hormonów sprawdzą się także jako środek na zbyt odbite i bolesne miesiączki.
Jak zostać ginekologiem?
Zawód ginekologa cieszy się dużą popularnością. Wizyty u lekarza zajmującego się kobiecym układem rozrodczym w pewnym momencie stają się koniecznością, a i sama nauka jest wyjątkowo interesująca już choćby dlatego, że systematycznie mamy do czynienia z jej rozwojem.
Jak zatem zostać ginekologiem?
Oczywiście, pierwszym krokiem jest zdobycie odpowiedniego wykształcenia na uczelni wyższej i dobrze mieć świadomość tego, że już na tym etapie poprzeczka jest zawieszona naprawdę wysoko. Kandydat na ginekologa musi liczyć się z koniecznością odbycia studiów, które trwają sześć lat, warunkiem koniecznym jest przy tym również pięcioletnia specjalizacja, a następnie dwuletni staż. Dopiero potem możliwe staje się podjęcie wolnej pracy w zawodzie.
O ile studia można podjąć na każdym uniwersytecie medycznym, o tyle specjalizacja potrafi być bardziej problematyczna i często wiąże się z przynajmniej czasową koniecznością przeprowadzki do innego miasta. Podejmując studia ginekologiczne należy się liczyć również z tym, że mamy do czynienia z zawodem, w którym panuje duża konkurencja.
Ból łechtaczki – przyczyny
Ból łechtaczki to jedna z tych dolegliwości, które są odbierane jako wstydliwe i krępujące przez same kobiety, wiele z nich jest więc gotowych na długotrwałe cierpienie w samotności i nie wyobraża sobie nawet zwierzenia się z tego problemu ginekologowi. Nietrudno jednak domyślić się, że jest to podejście wyjątkowo ryzykowne.
Nie tylko nie prowadzi do rozwiązania problemu, ale niejednokrotnie przyczynia się jedynie do nasilenia się objawów.
Najczęstszą z przyczyn bólu łechtaczki są infekcje intymne nawet, jeśli nie są one związane z nią bezpośrednio. W takim przypadku bólowi często towarzyszy też kleista wydzielina o nieprzyjemnym zapachu, a leczenie jest możliwe jedynie po konsultacji z lekarzem i dzięki stosowaniu się do jego zaleceń.
Jeśli ból łechtaczki pojawia się w tym samym okresie, w którym kobieta doświadcza zmian związanych z menopauzą, a dolegliwości bólowe pojawiają się zwłaszcza po odbytym stosunku, odpowiadają za nie zmiany hormonalne.
Bywa i tak, że ból łechtaczki jest konsekwencją chorób mających swoje źródła w kobiecej psychice takich, jak choćby pochwica.
Problemy hormonalne u kobiet
Problemy hormonalne u kobiet bywają traktowane jako coś, z czym należy się liczyć oraz jako coś, na co my sami nie mamy wpływu. Tymczasem mają one zróżnicowane przyczyny, a tym samym także walka z nimi może przebiegać na wiele sposobów.
W wielu przypadkach, za problemy hormonalne odpowiadają przede wszystkim predyspozycje genetyczne. Tak jest choćby w odniesieniu do problemów generowanych przez tarczycę, które bardzo często są dziedziczne. Mamy też coraz więcej dowodów na to, że hormony są uzależnione od poziomu stresu oraz problemów emocjonalnych, nasz styl życia nie pozostaje więc bez wpływu na niedobór i nadmiar kolejnych z nich. Okazuje się, że pewne znaczenie ma również stosowana przez nas dieta, a konkretnie – charakterystyczna dla wielu kobiet oporność na insulinę.
Najbardziej typowymi zaburzeniami hormonalnymi są nadczynność oraz niedoczynność tarczycy, problematyczna może być jednak również nierównowaga estrogenu oraz nadmierna produkcja kortyzolu. Ignorowane zaburzenia hormonalne mają wpływ nie tylko na jakość kobiecego życia, ale i na ogólny stan zdrowia.