Nietrzymanie moczu u kobiet

badanie_histopatologiczneGdy mówimy o przewlekłych chorobach kobiecych, zazwyczaj nie zastanawiamy się nad nietrzymaniem moczu. Niesłusznie. Statystyki potwierdzają, że jest to jedno z najczęściej występujących schorzeń o takim charakterze. I choć medycyna potrafi już dziś skutecznie pomagać kobietom zmagającym się z tym problemem, mamy do czynienia z chorobą, która ciągle uważana jest za temat tabu.

Nie ma jednej tylko przyczyny nietrzymania moczu. Najczęściej za problem ten odpowiadają schorzenia układu moczowo-płciowego, a choć ich leczenie może być czasochłonne i nie może być prowadzone bez konsultacji z lekarzem, taka przyczyna może okazać się dla wielu pań bardzo dobrą wiadomością, istnieje bowiem bardzo duża szansa na to, że z problemem uda się uporać raz na zawsze.

Sytuacja komplikuje się wtedy, gdy za nietrzymanie moczu odpowiadają zmiany hormonalne, w tym zwłaszcza systematycznie zmniejszająca się ilość estrogenu produkowanego przez kobiecy organizm. I w tym przypadku medycyna niesie jednak pomoc kobietom, wahania poziomu hormonów można bowiem skutecznie wyrównywać. Wśród innych przyczyn wymieniana jest otyłość, nadużywanie środków moczopędnych, a nawet ciężka praca fizyczna. Choroba ma charakter postępujący, o pomoc lekarską warto więc prosić już w jej początkowym stadium.

Pierwsza wizyta u ginekologa

badanie_tarczycy_ciaza_endokrynologWiele gabinetów lekarskich odwiedzamy przede wszystkim wtedy, gdy dostrzegamy niepokojące zmiany związane z naszym stanem zdrowia. Wyjątek stanowi gabinet ginekologa. Tu należy pojawiać się regularnie bez względu na odczuwalne objawy chorób lub ich brak. Pierwsza wizyta u lekarza tej specjalizacji związana jest ze zmianami, jakie zachodzą w ciele dziewczynki. Jeśli nie ma wcześniejszych wskazań powinna więc nastąpić po pierwszej lub drugiej miesiączce.

Sama wizyta nie wymaga szczególnego przygotowania, choć przed wizytą w gabinecie dobrze jest zapoznać się z informacjami na temat podstawowych badań, a nawet – wyglądu urządzeń i przyrządów wykorzystywanych podczas ich przeprowadzania. Jeśli nie wiąże się ona ze zmianami chorobowymi, najlepiej, jeśli odbywa się w połowie cyklu, pozwala to bowiem na uzyskanie najbardziej miarodajnych wyników badań. Przed rozpoczęciem badań dobrze jest też poinformować lekarza, że jest się w gabinecie po raz pierwszy, warto też wspomnieć o fakcie rozpoczęcia współżycia seksualnego lub jego braku.

Szczepienia przeciwko HPV

cukrzyca_hemoglobina_glikowana_diabetologSzczepienia przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego znanego też jako HPV jest jedną z najskuteczniejszych form ochrony organizmu przed ryzykiem zakażenia. Chroni przed zakażeniami ze strony najważniejszych genitalnie typów wirusa, a więc tych, które najczęściej odpowiadają za przypadki raka szyjki macicy.

W Polsce dostępne są dwa typy szczepionek przeciwko HPV (Cervarix i Silgard). W obu przypadkach szczepionka jest podawana domięśniowo, a szczepienie można uznać za zakończone sukcesem po przyjęciu trzech jego dawek. Ochrona utrzymuje się przez co najmniej osiem lat, choć przypuszcza się, że trwa zdecydowanie dłużej, choć nie można zapominać o tym, że wirus HPV nie odpowiada za wszystkie przypadki raka szyjki macicy, a to oznacza, że osoba zaszczepiona nadal powinna regularnie poddawać się badaniu cytologicznemu. Atutem obu szczepionek jest to, że zalicza się je do bezpiecznych i dobrze tolerowanych. Nie zawierają one żywych wirusów, a przypadki powikłań poszczepiennych są wyjątkowo rzadkie.

Seks w czasie miesiączki

ImplantyWiele kobiet unika zbliżenia w czasie okresu. Tymczasem okazuje się, że nie najmniejszych przeciwwskazań, aby podczas krwawienia miesięcznego nie uprawiać seksu. Należy tylko pamiętać o kilku zasadach.

Seks w czasie miesiączki zaleca się przede wszystkim tym kobietom, które borykają się z silnym bólem. W trakcie orgazmu wydzielają się bowiem substancje mające działanie przeciwbólowe. Do tego dochodzi ogromny relaks i odprężenie.

Decydując się na seks w czasie miesiączki, trzeba pamiętać o szczególnej higienie. W tym okresie pochwa kobiety jest bowiem mocno narażona na rozmaite infekcje. Zaleca się stosowanie prezerwatywy. Partner powinien także przed stosunkiem wziąć prysznic lub kąpiel. Dzięki temu ilość bakterii, które obecne są na jego ciele, istotnie się zmniejszy. Kąpiel wskazana jest też w przypadku kobiety. Dokładne umycie miejsc intymnych pozwoli jej czuć się komfortowo.

Seks w czasie miesiączki jest szczególnie mocno obarczony ryzykiem zarażenia się chorobami przenoszonymi drogą płciową. Dlatego tak ważne jest, aby w tym okresie nie decydować się na przypadkowe kontakty seksualne.

Świąd pochwy – co może oznaczać?

immunolog_Streptococcus_pneumoniaeWiele dolegliwości związanych z kobiecym układem rozrodczym nie jest leczonych tak, jak należałoby tego oczekiwać przede wszystkim dlatego, że ciągle jeszcze uznawane są one za problemy wstydliwe, o których nie powinno się mówić publicznie. Opinię taką ma między innymi świąd pochwy, a przecież często jest on wstępem do poważnych schorzeń.

Najczęstszą przyczyną świądu pochwy jest grzybiczne zapalenie pochwy i sromu znane jako drożdżyca, nie jest to jednak jedyna choroba, która może objawiać się w ten nieprzyjemny sposób. Świąt pochwy może też wskazywać na rzęsistkowicę będącą jedną z chorób, które są przenoszone drogą płciową oraz na wszawicę łonową. Choć dla wielu kobiet jest to zaskoczenie, świąd pochwy nie zawsze jest informacją o zmianach dokonujących się w narządach rodnych. Bywa i tak, że wskazuje na choroby ogólnoustrojowe takie, jak choćby łuszczyca oraz cukrzyca.
Bez względu na jego intensywność i charakter objawów towarzyszących, warto poinformować o nim lekarza i poprosić go o skuteczny środek zaradczy.

Długotrwały brak miesiączki – przyczyny i skutki

Gdy miesiączka spóźnia nam się o kilka lub kilkanaście dni, na ogół nie mamy poważniejszych powodów do niepokoju. Gdy jednak jej nieobecność przedłuża się, a my wiemy, że nie jesteśmy w ciąży, a nasz wiek nie wskazuje na zbliżającą się menopauzę, nie ukrywamy, że jesteśmy zaniepokojone. Okazuje się, że dzieje się tak nie bez przyczyny.

Bardzo często długotrwały brak miesiączki ma wiele wspólnego ze zmianami, jakie zachodzą w naszym życiu. Bywa skutkiem gwałtownego spadku wagi, stresów i intensywnych przeżyć emocjonalnych, jakich doświadczamy. Niejednokrotnie problem jest jednak spowodowany nieprawidłowym funkcjonowaniem tarczycy, przedwczesnym zakończeniem aktywności jajników, a nawet zmianami o charakterze nowotworowym, jeśli więc czas pomiędzy cyklami niepokojąco się przedłuża, warto skontaktować się z lekarzem.

Najpoważniejszym skutkiem długotrwałego braku miesiączki jest wzrost poziomu trudności z zajściem w ciążę. Niebezpieczne mogą być jednak również zmiany w gospodarce hormonalnej stanowiące często zagrożenie dla całego organizmu.

Co to jest menopauza?

Menopauza to naturalny proces biologiczny, przez który przechodzą wszystkie kobiety. Fachowo termin ten odnosi się do ostatniej miesiączki w życiu. Okres prowadzący do tego zjawiska oraz kolejny etap po nim lekarze łączą w jeden termin – czyli tzw. przekwitanie (inaczej klimakterium).

Kobiety przestają miesiączkować ze względu na przysadkę mózgową, która zwalnia tempo produkcji hormonów odpowiedzialnych za owulację. Jajniki przestają produkować jajeczka i kobieta nie jest w stanie zajść w ciążę. Z procesem tym, co wydaje się oczywiste, łączy się także zaniechanie wzrostu błony śluzowej macicy. Nie musi ona złuszczać się co miesiąc, zatem nie pojawiają się żadne objawy miesiączkowania. Początkowo przekwitanie objawia się delikatnie. Kobieta zauważa pewnego rodzaju zaburzenia w cyklu miesiączkowym. Po pewnym czasie miesiączki już w ogóle się nie pojawiają.

Menopauza u kobiet w Polsce najczęściej powstaje ok. 50 roku życia. Jest to jednak tylko średnia arytmetyczna – przekwitanie może rozpocząć się nawet tuż po 40 urodzinach lub nawet po 60. Co ważne, objawy klimakterium pojawiają się na parę lat przed całkowitym zatrzymaniem miesiączkowania. Dzieje się tak, ponieważ produkcja hormonów kobiecych jest wygaszana stopniowo.

Zagrożenia w ciąży po 40-tce

Coraz więcej kobiet decyduje się na urodzenie dziecka po 40-tych urodzinach. Niestety, ciąża w tym wieku wiąże się z wieloma zagrożeniami. Na szczęście wiele z problemów późnego macierzyństwa można rozwiązać. Współczesna medycyna pozwala także na stałe kontrolowanie rozwoju dziecka.

Ciało kobiety 40-letniej nie jest tak wydolne jak młodej, 18-letniej dziewczyny. Ciąża w tym wieku ma wpływ m.in. na serce i całą kondycję dojrzałej przyszłej matki. Często u kobiet 40-letnich rozwinęły się już choroby przewlekłe, takie jak cukrzyca lub nadciśnienie tętnicze. Kobiety dojrzałe częściej rodzą bliźnięta, co również obciąża ich organizm.

Niestety, późne ciąże są bardziej obwarowane ryzykiem poronienia. Warto także zwrócić uwagę na aspekt psychologiczny. Dużym wstrząsem dla dojrzałej kobiety może być nieutrzymanie dziecka. Jeżeli kobieta poroni, będzie miała świadomość, że może w ogóle nie zajść w kolejną ciążę.

Innym zagrożeniem związanym z późnym macierzyństwem są choroby dotykające dzieci. Im później para zdecyduje się na rodzicielstwo, tym bardziej wrasta ryzyko urodzenia niemowlęcia np. z zespołem Downa. Kobiety, które zaszły w ciążę po 35 r.ż. częściej rodzą też wcześniaki.

Piersi

Rak piersi jest jednym z najczęściej spotykanych nowotworów u kobiet. Chociaż zagrożenie wystąpienia raka piersi rośnie wraz z wiekiem, czasami zdarza się, że przytrafia się on już kobietom w młodym wieku, nawet przed 25 rokiem życia.

Badanie piersi powinno być przeprowadzane przynajmniej raz w miesiącu. Najkorzystniej wypadają badania tuż po miesiączce, gdy piersi nie są nabrzmiałe. Łatwiej wówczas zauważyć wszelkie zmiany w strukturze piersi.

Jeśli nie wiesz jak samej przeprowadzać tego rodzaju badania, skonsultuj się z lekarzem. Ginekolog poinformuje cię w jaki sposób badać piersi i na co zwracać szczególna uwagę. Jeśli ginekolog stwierdzi, że badanie palpacyjne, czyli przez dotyk nie wystarcza, możliwe jest uzupełnienie go badaniem ultrasonograficznym bądź mammograficznym.

Szczególna uwagę powinny zwracać kobiety, u których w rodzinie zdarzały się już przypadki zachorowań na raka piersi. Badania profilaktyczne pomogą wcześnie wykryć niepokojące zmiany w twoim organizmie. Nie obawiaj się wizyt kontrolnych, ginekolog pomoże ci w walce z nowotworem.

Jak działa tabletka „dzień po”?

Tabletka „dzień po” to forma antykoncepcji awaryjnej, która ma doprowadzić do zapobieżenia ciąży po stosunku bez zabezpieczenia. Tabletka działa przez zablokowanie owulacji oraz utrudnia zagnieżdżenie się zapłodnionej komórki jajowej w ścianie macicy. Preparat ten jest błędnie traktowany jako tabletka wczesnoporonna, jednak nią nie jest. Preparat nie przerywa ciąży, tak jak tabletki wczesnoporonne, które w Polsce są zakazane.

Działanie tabletki może mieć dwojaką formę w zależności od tego w jakiej fazie znajduje się cykl. Jeśli kobieta jest tuż przed owulacją tabletka spowoduje zatrzymanie owulacji i jednocześnie zapobiegnie zajściu w ciąże. Jeśli kobieta jest po owulacji tabletka będzie powodować zmiany w błonie śluzowej macicy i tym samym utrudni zagnieżdżenie się zapłodnionej komórki w macicy. Jeśli dojdzie do ciąży lek nie spowoduje je przerwania, nie ma również wpływu na rozwój ciąży.

Skuteczność tabletki będzie uzależniona od tego jak szybko się ją przyjmie. Właściwie każda godzina może mieć znaczenie. Badania podają, że jeśli przyjęta będzie w ciągu doby od stosunku to skuteczność będzie sięgać 97-99 procent.